Ben henüz ortaokuldayken Koronavirüs dünyanın dört bir yanına yayılmaya başlamıştı. Bu ölümcül virüs korkudan herkesi tir tir titretiyordu. Hastalık hakkında bilgi sınırlı, panik ise çoktu. Kimse başka bir şey hakkında konuşmuyor, herkes kendi teorilerini paylaşıyordu. Biz öğrencileri teselli etmek için önce "Henüz Türkiye'ye varmadı", onu diyemeyince de "Henüz okulumuzda kimseye bulaşmadı" diyorlardı. Fakat göz açıp kapayana kadar okulumuzda Korona vakaları başladı ve uzaktan eğitime geçtik. Bir seneden fazla uzaktan eğitime devam ettik. Normalde evde kalmayı seven biri olsam da ben bile bunalmıştım. Gezip tozma ve sosyalleşme hayatının çok daha büyük bir parçası olan arkadaşlarım bana göre çok rahatsızlardı bu durumdan tabii. Fakat herkesin anlaştığı bir nokta vardı: Dünya çapında canlar yakan bu virüs, bizim çocukluğumuzun unutulmaz bir laneti olarak hep hatırlanacaktı. Çaresizce hastalanan insanların veya hastalıkla ilgili öğrenilen yeni bilgilerin haberlerini alırken bir de bunları düşünüyorduk işte...